Rusałki

Chyba żadna postać z legend i słowiańskich baśni nie jest tak zadomowiona w naszej wyobraźni, jak rusałka. Bestiariusz Fantasy podaje:

Rusałki to słowiańskie boginki wody mieszkające w rzekach i jeziorach, często porównywane do greckich wodnych nimf. Niektórzy uważają, że istnieją także rusałki leśne, które mieszkają w wydrążonych pniach drzew. We wszystkich legendach i mitach rusałki są przedstawiane jako piękne i młode dziewczęta o jasnej karnacji (w Białorusi utrzymuje się, że ich skóra ma kolor ziemi – szczegół ten wiąże się z lokalnym wierzeniem o przebywaniu boginek pod jej powierzchnią) i długich ciemnych włosach, które po bliższym przyjrzeniu okazują się być zielone. Ubiór stanowią białe, powłóczyste suknie.

Długowłosa nimfa, odziana najczęściej w biel, z wieńcem na głowie, mieszkanka lasów, strumieni, polan. Czasem dobra, częściej nieobliczalna; kapryśna, niebezpieczna, mogąca jak południca załaskotać schwytanego nieszczęśnika na śmierć, lub topiąca dziewczyny w strumieniach i jeziorkach. Kuzynka wił, dziwożon i boginiąt. Trochę w niej z driady, trochę z oready greckiej.

Marta Kolasińska w swoim artykule pisze:

RUSAŁKI ZSYŁAJĄ OPĘTANIA

Góry Homolje w Serbii

Rusałki, o jakich można usłyszeć w ludowych opowieściach, to piękne, długowłose dziewczyny. Potwornie groźne, najgroźniejsze spośród wszystkich nadprzyrodzonych istot. W Górach Homolje w Serbii ich moc objawia się zwłaszcza w Zielone Świątki, zwane tam Rusalską Niedzielą. W tym czasie zsyłają na ludzi szaleństwo. 



Osobiście bardzo lubię motyw rusałek w sztuce i literaturze. Może każda dziewczyna, splatająca sobie wianek na łące poczuła się czasem rusałką?